Bezoek het mooie Nationaal Baggermuseum!
Nationaal Baggermuseum National Dredging Museum

Bezoek het mooie Nationaal Baggermuseum!

Nationaal Baggermuseum

In mijn laatste post noemde ik een bezoek aan het Nationaal Baggermuseum in Sliedrecht, Nederland. Dit bericht geeft een overzicht van het bezoek dat Aartie en ik aan het museum hebben gebracht. Voordat ik op details inga, raad ik iedereen, ook vakantiegangers, aan om dit juweeltje gevuld met Nederlandse civieltechnische- en waterwerkgeschiedenis en memorabilia te bezoeken. Het is goed te combineren met een bezoek aan de bekende molens bij Kinderdijk die op zo’n 20 minuten rijden met de auto liggen.

 

 
 
 
 
 
View this post on Instagram
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

A post shared by Jayant – Complex projects (@jayant.biz) on

Geografie

Het museum ligt in Sliedrecht, een plaats en gemeente in de provincie Zuid-Holland. Ongeveer 25 duizend inwoners bewonen de gemeente welke langs de rivier Beneden-Merwede ligt. Het is onder andere deze ligging welke de ontwikkeling van de plaats, de inwoners en bedrijven zou gaan vormen.

Geschiedenis

Om het museum in context te kunnen plaatsen denk ik dat het interessant is om een klein beetje van de geschiedenis van de plaats te kennen. In de vorige paragraaf noemde ik al de ligging van Sliedrecht aan de Beneden-Merwede. Het is vanwege deze nabijheid aan het water dat de inwoners van het gebied vele eeuwen geleden al moesten strijden tegen dit water. In 1421 vluchtten de overlevenden van de Sint-Elisabethsvloed naar de overzijde van de rivier en ontstond vanaf toen de nederzetting welke zich ontwikkelde tot het huidige Sliedrecht.

Ambachten

Sinds dat dit gebied bewoond werd bestond er een verbinding met het water. Voordat de ambachten zich meer specialiseerden naar waterbouw en civieltechnisch, leefde men van bijvoorbeeld de visserij, vlasbewerking en touwslagerij. De Sliedrechtse geschiedenis is verweven met de teelt van griendhout en handel in rijshout. Aan het begin van de 15e eeuw groeide deze handel door bijvoorbeeld de groter wordende vraag vanuit Dordrecht waar veel rijsdammen en hoofden aangelegd werden in haar strijd tegen het water. Behalve dat deze ontwikkeling de Sliedrechtse handel ten goede kwam, groeide hiermee ook de aannemerij.

Een mooi voorbeeld hiervan is dat aan het eind van de 15e eeuw bij de havenuitdiepingen van Dordrecht er veel grondwerkers uit Sliedrecht aan het werk waren. In grote werken van dit type na deze tijd groeit dit beeld. Dat de Sliedrechtse aannemerij in die tijd en de eeuwen daarna een constante groei laat zien, werd geholpen door de gewoonte om financiering en leningen voor werken zoveel mogelijk bij dorpsgenoten af te sluiten. Hierdoor bleef kapitaal binnen de dorpsgrenzen en kwam dit ten goede aan de financiële draagkracht, groei en reserves van het dorp.

Industrialisatie

Een aantal eeuwen verder in tijd heeft Sliedrecht haar groei nog steeds te danken aan de ambachten en aannemerij. Hierin zijn grofweg een viertal industriële takken zeker van belang. Dit zijn het aannemersbedrijf, de werfindustrie, de hoepelindustrie en de biezendrogerij. In 1844 werd Jan Adrianus van Hattem burgemeester van Sliedrecht en het is in deze periode dat we in de geschiedenisboeken bekende lokale aannemersnamen als Bos, Van Haaften, Van Hattem, Kalis, Schram, Seret, Prins, Visser, Volker en Van de Wetering tegenkomen. Het Nationaal Baggermuseum heeft een onlosmakelijke verbinding met deze Sliedrechtse aannemersgeschiedenis.

Het is het ondernemerschap, doorzettingsvermogen en vindingrijkheid waarmee bijvoorbeeld Adriaan Volker zijn onderneming groei liet doormaken. Dit is terug te vinden in de uitvinding van de klepschouw waarmee hij concurrenten voor bleef op het gebied van grondlossing en later de inzet van stoomtechniek en aandrijving in de baggermolens in deze periode van verdere industrialisatie in Nederland halverwege de 19e eeuw.

Meer weten over de geschiedenis van de provincie Zuid-Holland en specifiek Sliedrecht? Gecombineerd met de impressies die we opdeden in het museum, vond ik op deze websites extra informatie over de geschiedenis van Zuid-Holland, Sliedrecht en inspiratie voor het schrijven van deze blog post.

Baggerindustrie

Werken waar Volker in de beginjaren bij betrokken was, waren de aanleg van kribben en strekdammen in de rivier de Merwede. Het onderhoud van het Voorns Kanaal werd uitgevoerd met een handbaggermolen. Bij de onderhoudswerkzaamheden van het Kanaal door Zuid-Beveland werd in 1864 gebruik gemaakt van een stoombaggermolen. In 1866 werd gewerkt aan de peilers van de spoorbrug over het Hollands Diep. In latere tijden waren het Noordzeekanaal en de Nieuwe Waterweg grote klussen die aangepakt werden.

Werken welke mede bijdroegen aan de groei van de firma zijn onder andere: de aanleg van de Eerste Petroleumhaven te Pernis en de Maasverbetering. De Rotterdamse havens zorgden verder voor grote opdrachten, onder andere bij de aanleg van de Derde Petroleumhaven en aanleg van Europoort. Verder zorgen ook werkzaamheden aan de Deltawerken voor een gestage groei van de baggervloot van de maatschappij. Betrokkenheid bij steeds grotere werken leiden ook tot records, bijvoorbeeld dat sleephopperzuiger “Geopotes IX” in 1967 beschouwd werd als de grootste hopperzuiger ter wereld met een laadruiminhoud van 6400 kubieke meter. Overigens werd de firma als sinds de jaren ‘50 aangezien voor “wereldbedrijf” en had wereldwijd naamsbekendheid.

In 1978 fuseerde de Koninklijke Volker Groep met de Stevin Groep en ontstond Konklijke Volker Stevin met destijds 22.000 werknemers.

Impressie van het museum

De vorige paragrafen van deze post legden de basis voor het volgende deel van de post, namelijk een impressie van ons bezoek aan het museum. Zoals eerder genoemd bevindt het museum zich in Sliedrecht en is deels gehuisvest in het originele kantoor en woning van Adriaan Volker. Dit feit geeft dit museum een authentieke en uitnodigende charme.

Het museum bestaat onder andere vanwege de hulp en inzet van ongeveer 50 vrijwilligers, vaste medewerkers en donateurs. Vrijwilligers zetten zich in op verschillende gebieden. Van de organisatie van evenementen en lezingen tot de rondleiding van bezoekers en gasten. Wij bezochten het museum deze zomer en maakten gebruik van de mogelijkheid om rondgeleid te worden. Tijdens ons bezoek werd dit verzorgd door dhr. Leo Barendregt.

Zonder te veel van het museum te laten zien, want het best is gewoon langsgaan, geef ik hieronder ook een korte visuele impressie. Ons bezoek startte vanaf de ingang al direct met een bezoek aan de oude vergader en directiekamer. Dit is ook de ruimte waarin de oude kluis staat van waaruit de werknemersalarissen contant uitbetaald werden. Uitbetaling gebeurde voor het digitaal betalingsverkeer met een doorzicht envelopje met daarin het salaris van een werknemer. Dit zodat het duidelijk zichtbaar was en er achteraf geen discussies over uitbetaling konden ontstaan.

Onze rondgang gaat vervolgens verder via een route waarbij grotendeels chronologisch stukken getoond worden. Aan het begin van deze post ging ik kort in op de ambachten van Sliedrecht en noemde daarbij de teelt van griendhout, handel in rijshout en dijkwerkzaamheden. Hieronder zie je originele werktuigen, werkkleding en hulptuigen welke bij deze ambachten gebruikt werden.

Tijdens het verdere verloop van de rondleiding lopen we langs een groot aantal scheeps- en baggermolen modellen naast maquettes van werken uit de geschiedenis van de firma. Een van de meest tot de verbeelding sprekende modellen was voor mij een model van de Karimata. Dit was een baggermolen met achter de molen een erts verwerkingsfabriek. De Karimata werd door scheepswerf IHC J. & K. Smit in 1938 opgeleverd aan de Billiton Maatschappij voor de winning van tinerts. Een interessant verhaal aan dit werktuig kleeft echter aan de “proefvaart” van dit imposante werktuig.

Het werd voor transport naar Indonesië namelijk uiteindelijk drie maanden lang getest in de buurt van Terschelling. In 1799 verloor het VOC-schip de Lutine hier volgens de overleveringen een lading goudstaven. Deze waren tot die tijd nooit teruggevonden. De Karimata werd na de bouw dus eerst ingezet op een gouddelvingsmissie in Nederlands kustwater! De opbrengst na 3 maanden zwoegen bleek schamel: 1 goudstaaf en 100 gouden munten. Daarop werd deze missie opgebroken en werd deze drijvende fabriek op transport gezet naar Indonesie waar het vervolgens dienst deed tot 1953. Zelfs de New York Times deed destijds verslag van deze bijzondere proefvaart en missie.

Dit is een van de gave verhalen welke we tegenkwamen in het museum en werden toegelicht door onze rondleider. Naast deze vaste onderdelen van het museum worden er ook periodieke tentoonstellingen georganiseerd. Na ons bezoek startte op 8 juli de tentoonstelling “Bergen of Baggeren”. In het kort volgens het museum: “Het opruimen van scheepswrakken is een specialiteit van Nederlandse bergingsbedrijven. Het Nationaal Baggermuseum toont nu zes scheepsrampen, uiteenlopend van aard. Alle zes verschillend en uitdagend qua reddingsacties en bergingswerkzaamheden.” Helaas was deze tentoonstelling nog niet geopend toen Aartie en ik op bezoek waren, maar ik weet vrij zeker dat we deze nog bezoeken ergens dit jaar. Deze tentoonstelling loopt namelijk nog tot 20 februari 2021.

Ga op bezoek!

Voor mij waren er een aantal redenen om deze post te maken. Ten eerste mijn werkzaamheid en interesse in de specialistische scheepsbouw. Ik vind het altijd leuk om in contact te komen met mensen werkzaam in de industrie en van gedachten te wisselen. Ten tweede het contact welke ik online kreeg met het museum en daarbij de afspraak dat wij voor het eerst op bezoek zouden komen. Naar aanleiding van ons bezoek zijn er nog een paar redenen voor deze post.

De rondleiding die wij kregen maakten ons bezoek bijzonder. Dhr Barendregt heeft zelf een lange carrière in de baggerwereld en nieuwbouw van baggerschepen. Zijn uitgebreide toelichting op de uitgestalde modellen, maquettes en originele stukken maakten het bezoek aan het museum compleet. Waar mijn carrière in de scheepsbouw (relatief gezien) in de kinderschoenen staat en de zijne inmiddels voorbij (want met pensioen),  was het interessant om onze belevingen met elkaar te delen en daarin zekere overlap te merken. Dit was een derde reden om in de pen te duiken en onze impressie te delen.

Verder wil ik middels deze post het museum een steun in de rug geven in verband met de huidige moeilijke tijd als gevolg van de Corona pandemie. Het museum had, zoals alle toeristische trekpleisters, te kampen met tijdelijke sluiting en sterk teruggelopen bezoekersaantallen. Ik hoop dat mijn post een beetje bijdraagt aan weer toenemende bezoekersaantallen, want een bezoek brengen aan dit Sliedrechtse pareltje aan de Molendijk is weer mogelijk en raad ik zoals eerder gezegd aan! Kinderen kunnen zich ook prima vermaken met verschillende stukken in het museum en met goed weer in de “BaggerPraktijkTuin”.

Alles bij elkaar dus een uitstekend museum welke een bezoek zeker waard is. Zoals aan het begin gemeld is een bezoek prima te combineren met een bezoek aan de molens op Kinderdijk. Voor bezoekers uit het buitenland een perfecte kans om van de bekende gebaande paden af te wijken!

Tot slot raad ik aan mijn blog te blijven volgen. Samen met het museum wil ik nadenken over een samenwerking waarbij we vooral aandacht gaan geven aan verhalen. Dit past ook bij de door mij gestarte podcast. Het museum staat ervoor open om hierover van gedachten te wisselen en ik kijk ernaar uit om hier in de toekomst iets concreets van te kunnen melden.

Ook interessant:

3 Tips on Staying Focused and Motivated

Podcast aflevering: Powerful motivation en leidinggeven in een productieorganisatie

Art of Shipbuilding

 

Bedankt voor het lezen van deze post.

Leave a Reply